Veertjes

Deel 1, oktober 2008

          Voortaan zult u met enige regelmaat een verhaaltje op deze website kunnen aantreffen. Dat noemen ze een column. Steeds weer onder dezelfde naam: “Veertjes”.  Waarom “Veertjes”? Veertjes vertellen een verhaal, ik ga dat ook doen. Verhalen over van alles en nog wat en soms zijn ze misschien aardig, maar soms ook best pittig! U bent gewaarschuwd!

          Als u ergens, maakt niet uit waar, een veer vindt, dan heeft een vogel die verloren of gelaten.
Een beetje kenner ziet van welke vogel die veer mogelijk afkomstig is en meteen is er een verhaaltje geboren.
Waarom heeft die betreffende vogel dat veertje laten vallen?
Was het per ongeluk, was er ruzie, is de vogel in de rui of is het vogeltje aangevallen?
U weet vast wel, dat, wanneer er ergens heel veel veren op een plek liggen, dat daar een roofvogel een prooi heeft geplukt.
Welke roofvogel had welke prooi en gelijk is er weer een verhaal tot stand gekomen. Veertjes vertellen verhalen, hun verhalen.
Een gevonden veer kan dus een heel verhaal vertellen, maar aangezien bijna alle vogels beschermd zijn, daar aan de buitenkant van uw perk of volière, moet u er van af blijven.
De huidige Nederlandse wetgeving staat niet toe dat u  beschermde dieren of delen van die dieren in uw bezit heeft.

          Door de eeuwen heen zijn er door de mens veren gebruikt. Ganzenveren om mee te schrijven, adelaarsveren als hoofdtooi van de indiaan.
Staartveren van fazanten als bijzondere versiersel voor Prins Carnaval.
Struisvogelveren voor de show en de glamour, soms maar drie per lichaam!!
Inboorlingen versieren zich met veertjes en steken ze overal doorheen.
Een complete vogelpopulatie dreigde ooit uit te sterven, omdat een volledige vogel op de hoed toen een modeverschijnsel was. 
          Maar er zijn nog veel meer voorbeelden te noemen waarbij vogelveertjes de mens versieren.
Men geeft iemand een pluim of steekt een veer in het onderste, achterste deel van het lichaam.
Muzikanten van een corps hebben soms plukken veren van de staarten van hanen op hun muts.
Bij een Eurovisiesongfestival showde enige jaren geleden een mevrouw (meneer?) een kostuum vol met kleurrijke staartveren van ara’s.
Papoea’s pronken met veren van paradijsvogels.
Een bosje gestippelde veertjes van het parelhoen bungelt als sierraad aan het oor en op het hoedje van de jager prijken enkele gekrulde zwarte staartveertjes van de woerd van de wilde eend.

          Kortom, uit al die voorbeelden, u kunt er ongetwijfeld zelf nog veel meer bedenken, daaruit blijkt iets.
Al die voorbeelden hebben een betekenis.
Welke?
De mens houdt van vogels!
Mensen vinden vogels mooi!
Soms niet de gehele vogel, maar in ieder geval wel de veertjes!
Men vindt ze zo mooi dat men er zichzelf mee wil verfraaien. De mens wil zich er mooier mee maken, maar het kan ook zijn dat men zich er mee wil onderscheiden van de rest.
In ieder geval, hoe dan ook: zonder de vogels en hun veertjes werd het maar een saaie boel.
Ook de tijd staat niet stil; nieuwe technieken staan ons ten dienste.
Veren worden, als ze gewoontjes zijn of saai, tegenwoordig geverfd in soms felle kleuren.
Of ze worden zodanig bijgesneden, dat slechts de uiteinden van staartveren waaien als vlaggetjes in de wind.
Daarmee geven ze weer een nieuwe dimensie aan het dameshoedje en andere kledingstukken.

          Wat doen leden van Aviornis met veertjes?
Normaal gesproken laten we ze aan de vogel zitten.
Misschien worden hier en daar wat mooie of bijzondere (geruide) pluimen verzameld en bewaard.
De mooiste zet u mogelijk op uw doordeweekse pet of zondagse hoed.
Maar het gros van de veren laten we aan de vogel.
Aan het verenkleed van de vogel kunnen we aflezen welke vogel het is en bijna altijd of die vogel een mannetje of een vrouwtje is.
Gelukt dat niet in één oogopslag, dan kan er geslachtsbepaling via DNA uit de veer worden gedaan.
We kunnen ook aan de hand van de veren zien of de vogel wel soortzuiver is. Experts halen de kruisingen er zo tussenuit. 

          Aviornisleden zijn gevallen voor de schoonheid van de vogel met de veren er om heen.
Het lijkt mij schier onmogelijk dat er mensen zijn gevallen voor blote vogels.
Nee, men gaat voor de compleet getooide vogel.
Of het nou een eend, fazant, kwartel, duif of een andere soort Aviornisvogel is, wij gaan door het lint bij het zien van zoveel schoonheid.
Een enkeling slaat gelijk op tilt en krijgt dan meteen ook eurotekens in de ogen, maar dat zijn niet de echte liefhebbers, die tellen niet mee.
Wanneer dan de huisvesting en de catering voor onze vogels voldoen aan alle eisen, hopen we er ook nog nakomelingen van te kunnen krijgen.
Dan is de cirkel rond en hebben we nóg meer van dat moois om ons heen.
Nog meer van die mooie vogels met die mooie veertjes.

Voor Aviornisleden zijn veertjes heel belangrijk, want veertjes vertellen een verhaal, hun eigen verhaal!

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland.

De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.