Sneeuw

Deel 17, februari 2010

         Wat bezielt mensen, om sneeuw leuk te vinden.
Het is zo maar een vraag en uitspraak in het algemeen, waarbij het natuurlijk wel prettig is, als er op dat moment ook wat sneeuw is gevallen.
Dan is het wat duidelijker te begrijpen.
         Vreemd eigenlijk, hele volksstammen dromen elk jaar zo rond halverwege de maand december luid zingend van een “Witte Kerst”.
Dat moet ergens mee te maken hebben, anders doe je dat niet!
Misschien is dat nostalgie of mogelijk ook wat romantiek.
Niets schijnt de Kerstdagen mooier en sfeervoller te kunnen maken dan een dun laagje sneeuw.
Zo’n dun laagje, dat als poedersuiker op de oliebol, deze er extra feestelijk doet uitzien.
         Er zijn misschien ook nog wel andere voordelen.
Wintersport bijvoorbeeld, in landen met hoge bergen gaat dat maar moeizaam zonder flinke sneeuwhoogtes en uw tuin in winterrust ziet er na een aanval vanuit de sneeuwwolken ineens veel mooier  en ingetogener uit.
Weg zijn de hoopjes afvaltakken en afgestorven plantenresten, allemaal bedekt onder een idyllische witte laag, die alle oneffenheden stijlvol camoufleert.
Sterker, hoe meer er valt, des te mooiere wordt de omgeving.
Als het dan ook nog eens ’s nachts mist en gaat vriezen, dan is ’s morgens de Kerstkaart helemaal  compleet.
Besneeuwd landschap met berijpte bomen en struiken, wat wil je nog meer!
         Een dun laagje sneeuw laat ook de volgende morgen haarfijn zien welke dieren er ’s nachts door uw tuin en/of langs uw dierenverblijven hebben geparadeerd.
Misschien wordt u bij het zien van de sporen helemaal niet blij, want nu weet u zeker dat het weer zo’n griezel is dat uw vogels elke nacht komt verstoren.
         Het klinkt allemaal zo mooi en romantisch, al die dingen rondom camouflage en poedersuiker en dierensporen en zo.
Maar de werkelijkheid is natuurlijk helemaal niet zo liefelijk.
Een flinke portie sneeuw van zo’n 25 centimeter in een keer op spoor-, en andere wegen tijdens de avondspits en heel Nederland ligt plat.
Uitgeteld en gevloerd, geen beweging meer in te krijgen.
Op wegen, waar men in de spits normaal al moeizaam vooruit te branden was, komt dan, vanwege al die prut op de rijbaan, het verkeer helemaal niet meer op gang.
Urenlange files en gestrande treinreizigers, als gevolg van die romantische neerslag in de vorm van ontelbare lieflijk en geruisloos neerdalende, dwarrelende, dikke witte vlokken. 
         Ja, dat is de andere, minder mooie, kant van die winterse neerslag.
En dat wordt erger, naarmate er meer valt en het langer blijft liggen.
Dieren en vogels, die afhankelijk zijn van voedselbronnen uit de onbedekte bodem, gaan het  steeds moeilijker krijgen.
Platgereden sneeuw op de weg is veranderd in een glijbaan voor tweewielers en tweebeners.
Dan is na een zekere tijd de idylle en romantiek van de vers gevallen sneeuw veranderd in een plaag en antipathie.
Sneeuw, weg er mee!
         De sneeuw zal aan de kant moeten en de weg vrij gemaakt.
Dat doen we met sneeuwschuivers en zoutstrooiers, opdat het verkeer uiteindelijk weer volop van de wegen gebruik kan maken.
Echter, het zout verdwijnt in de bermen in de grond en zal er daar op den duur voor zorgen, dat het plantenleven veranderd.
Planten, waarvan de wortels het in de steeds brakker wordende bodem niet meer kunnen bolwerken en het gewas laten verdrogen.
Zoutminnende planten komen er voor in de plaats.
Zo heeft de slimme oplossing voor het verwijderen van de sneeuw een desastreuze bijwerking tot gevolg.
         Zijn er nog meer nare bijverschijnselen bij sneeuwval?
Ongetwijfeld vele, maar eentje zullen we nog benoemen, namelijk de sneeuw in uw vogelverblijven.
Vooral bij een stevige wind kan stuifsneeuw in volière of vliegkooi voor vervelende situaties zorgen, tenzij u dat al had zien aankomen en uw hokken in plastic hebt verpakt.
Grote vlokken sneeuw kunnen zo mooi gestaag neerdwarrelen, maar hebben ze zich eenmaal op het net van uw vliegkooi laten vallen, dan  kan het gewicht er van behoorlijk worden vergroot.
De ondersteunende constructie zou daar best eens niet tegen bestand kunnen zijn, daarom is zo nu en dan de overspanning van de sneeuwlading ontdoen geen overbodige luxe.
         Is sneeuw nu uiteindelijk leuk of niet?
Naar welke kant slaat de weegschaal uit?
Naar mijn mening naar de negatieve kant.
Hoe mooi de witbestoven landschappen er in december ook uit kunnen zien, maar op de wegen, pleinen en straten, op de stoepen en trappen en de wissels van de spoorwegen, is het een raar goedje!
’t Ziet er leuk uit, maar ’t is niks!
Vooruit, twee dagen mag het vallen dan, zo rond de Kerst, maar dan moet het afgelopen zijn.

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland.

De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.