Pluimvee

Deel 2, november 2008

          Pluimvee is een verzamelnaam.
Letterlijk: “vee met pluimen”.
Daarmee zijn we meteen weer terug bij af, want dat wist u al wel.
Kippen vallen ook onder pluimvee.
Daar gaan we het deze keer eens over hebben.
Ik weet ook wel dat kippen van een bepaald ras zijn en de vogels, die wij bij Aviornis houden,  oorspronkelijke soorten zijn.
Oorspronkelijke soorten in de oorspronkelijke kleuren.

          Nu zijn er mensen, die een oorspronkelijke soort in nieuwe kleur hebben gefokt.
Per ongeluk of met opzet een kleurmutant en daar geweldig trots op zijn.
Iedereen moet ze zien: Kijk eens hoe mooi!! Blonde …., witte ….. , zilver …, mees …!
Natuurlijk mag je ze mooi vinden en natuurlijk mag je er best trots op zijn!
Ze zullen ook wel met net zo veel liefde verzorgd worden als die andere, oorspronkelijke vogels met hun oorspronkelijke kleuren.
Maar in welk circuit belanden de jonge en/of overtollige vogels? En dan?
Stop er mee, hou er mee op, schei er mee uit, nooit meer doen!
Het is meestal maar tijdelijk, een hype, een trend, een bevlieging.
Maak ze af, pluk ze en eet ze op! (of ga iets minder rigoureus te werk)
Niemand binnen de vereniging Aviornis International Nederland is er bij gebaat na verloop van tijd plotseling, geheel onverwachts, een paar jonge vogeltjes van een andere kleur vanonder de moedervogel vandaan te zien kruipen.
Terwijl de eigenaar dacht kleurzuivere vogels te hebben aangeschaft.
Je kunt immers soms aan de buitenkant niet zien welk genetisch materiaal aan de binnenkant zit.
Tenzij het aan de nieuwe eigenaar is verteld, maar u weet wel hoe dat gaat; een paar jaar later is iedereen het weer vergeten.
Dan gaat het zo van: “Ja, nee, ja, nou weet ik het weer.
Ik heb toen een wildkleur man bij een witte gezet, want ik kon toen zo snel geen andere meer krijgen en wilde toch nog wel een nestje fokken want het was al voorjaar.
De vogels waren er al klaar voor. Ik moest toch wat hè?”
Bedenk echter wel, dat er heel wat moet gebeuren om een bepaalde kleur weer zuiver terug te krijgen en te houden.

          Wat loopt het nu ineens vreemd,  begonnen we over kippen en zijn bij kleurslagen terecht gekomen.
Het lijkt bijna uit de hand te gaan lopen.

          Bijna, want ik wilde u attent maken op een bijzonder kippenras, de Serama’s.
Een nieuw ras waar nog geen rasstandaard voor is, ook niet voor de kleur, omdat het nog supernieuw is.
Het is het kleinste kippenras ter wereld en de vogels zijn niet groter dan een rechtopstaand  frisdrankblikje.
Hun houding lijkt er ook wel een beetje op.
Minikippen om veelvuldig te aaien en te knuffelen, op de hand of schouder mee te dragen en met een gewicht variërend  tussen zo’n 150 tot 600 gram.
Deze kleinste kippen op aarde, oorspronkelijk tropisch en afkomstig uit Maleisië, zijn kleurrijk en mensgericht.
Omdat men in het land van herkomst diverse rassen met elkaar gekruist heeft om te komen tot een hele kleine vogel, komen er nu nog steeds veel variabele kleuren uit.
Ook hun gewicht wisselt nog al, tussen licht en zwaar zit een heel groot verschil.
Maar als we, zeg nou eens, vijftig jaar verder zijn, misschien wel al eerder, dan zal er door doelgericht verder fokken uiteindelijk misschien wel een rasstandaard zijn gerealiseerd.
Of dat dan leuk is, dat weet ik niet, vijftig jaar verder is voor mij iets te ver.
Maar wat ik vooral nu zo leuk vind, dat dit een kippenras is, dat speciaal wordt gehouden en gefokt vanwege grootte en karakter.
Angsthazen en agressievelingen komen niet voor.
Kippen van dit ras houden van mensen!

          Nou, kom daar maar eens om bij Aviornisvogels.
Probeer maar eens stuk of elf mandarijnenkuikens in een opfokhokje te houden!
Of  probeer maar eens een oudere vogel te pakken…., nou ja, vult u zelf maar in.
Een Aviornisvogel pak je niet zo maar op en zet je voor je neer op tafel.
Een Serama blijft dan rustig zitten en laat zich van alle kanten bekijken en aanraken.
Een vogel van één van onze soorten was allang gevlogen of was hem gesmeerd!

          Er is wel een (klein) nadeel aan dit ras, ze hebben weinig dons.
In het land van herkomst is het altijd lekker warm, daar hebben ze het niet nodig.
Tijdens strenge winters (??) zullen ze dus verwarmd of in de kamer gehouden moeten worden.
Dat laatste vinden ze vast helemaal gezellig!
Wilt u meer weten, dan even Googelen onder “Serama”.
Ik heb iets met kippen, ook al vallen onder Aviornis geen kippenrassen.
Hoewel, binnen de vereniging horen nog steeds de oorspronkelijke hoendersoorten en van daaruit…….
Afijn, de rest weet u wel.

          Ik houd zo veel van kippen, dat het de moeite loont om er wat over te schrijven. 
Bijna alle kippen zijn mooi en boeiend.
Bijna alle kippen, op een paar rassen na.
Kippen, van een kippenras, die geen kip meer mogen zijn, maar in een recordtijd (luttele weken) worden klaargestoomd tot filet en/of drumsticks hebben niet mijn voorkeur.
Daar ga ik ook niet lovend over schrijven, want daar, in die mega grote stallen, daar gaat het om de G van geld en niet om de P van pluimvee.
Maar dat is weer een heel ander verhaal!

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland.

De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.