Leuke leeftijd

Deel 39, januari 2012

Eigenlijk maakt het niet zo veel uit of u het weet, want u hebt vast en zeker al wel genoeg aan uw hoofd aan het begin van een nieuw jaar en deze column gaat ook niet over vogels.
Aan de andere kant hebt u misschien wel eens gedacht: “ Wat zou nou zo’n schrijver eigenlijk allemaal gedurende de dag doen”?
Zou hij nog een baan hebben en daags héél hard werken voor een baas?
Het zou ook zo maar kunnen dat Bart Smit al gepensioneerd is en de dag vult met ledigheid.
“Ledigheid is des duivels oorkussen”, dus daar doen we niet aan mee.
Ik kan het u beter maar gelijk vertellen ook, ik ben sinds héél, héél kort gepensioneerd en weet me opperbest te vermaken.
Is het niet met het ene, dan is het wel met het andere, maar we zijn altijd wel ergens mee bezig en zijn we niet bezig, dan schrijf ik wel eens wat!
Met andere woorden, ik verveel me geen moment, maar dat deed ik in de jaren daarvoor ook al niet!
Ik kwam vaak wel wat te laat op mijn werk, maar om dat dan te compenseren of goed te maken ging ik wel weer wat eerder naar huis.
Als niet meer werkende is het heel belangrijk, dat elke dag een leuke dag wordt.
Voorheen was dat natuurlijk ook wel zo, maar dan had je er niet altijd invloed op, want factoren op je werk laten zich niet altijd zodanig manipuleren dat elke werkdag leuk is geweest.
Maar nu er geen verplichte werkdagen meer zijn, ziet het er allemaal heel anders uit.
We gaan tegenwoordig wel eens samen winkelen, mevrouw Smit en ik.
“Ga jij dan winkelen”, zult u zich afvragen?
Jazeker, daar heb ik af en toe niks op tegen, want ook ik moet wel eens in het nieuw.
Goed, OK,  ik geef het toe, het is beslist niet mijn allergrootste hobby, maar ik vermaak me in een winkelstraat meestal toch wel opperbest, want er is altijd wel wat te zien, is het niet in de winkel dan wel daarbuiten.
Nu is het mij ook sinds kort al wel eens overkomen dat werkende mensen aan gepensioneerden vragen wat nou hun dag zo leuk maakt.
Misschien is het wel eens aardig en leerzaam om u te vertellen hoe wij nu proberen er regelmatig een prettige dag van te maken, u kunt er dan mogelijk nu of later gewoon uw voordeel mee doen.
Ik geef hier een voorbeeld hoe soms een hele leuke dag tot stand kan komen.

Mijn vrouw en ik gingen eens naar de stad en liepen een kledingwinkel binnen.
U kent ze wel, dergelijke zaken zijn vaak wat beter voorzien voor de grotere maten, qua buikmaat en zo.
We konden daar uiteindelijk toch niet precies de juiste kleur (“wat doe je nou moeilijk”) vinden die we zochten en stonden na een minuut of zes al weer buiten op de stoep.
Daar zagen wij dat een politieagent een bon stond uit te schrijven wegens fout parkeren.
Nu kan ik mij over het algemeen heel goed beheersen, (beter dan mijn broer) en ik houd dan ook vaak mijn mond, maar je hebt wel eens je dag niet (dat was dus toen) en deze keer wond ik me er over op.
Ik zei tegen die agent: “Kom op man, doe niet zo flauw, hij staat er nét!”
De ijverige politieman bleef rustig doorschrijven en dat maakte mij nog wat kwader.
Ik had het dan ook zeer beslist niet moeten doen, maar wederom kon me even niet beheersen en toen schold ik – geheel tegen mijn gewoontes in – de bonnenschrijver uit.
De man keek me volledig uitdrukkingsloos aan en begon een tweede bon te schrijven.
Dat had hij absoluut niet moeten doen, want toen begon mijn vrouw zich er ook nog mee te bemoeien en dat doet ze meestal nóóit!
Ze noemde de dienstdoende agent een: “óveractieve, óverijverige bonnenschrijver”.
Eigenlijk nog best nette woorden, maar de politieman voltooide de tweede bon, vouwde hem dubbel, frommelde die naast de eerste onder de ruitenwisser en begon vlot een derde prent uit te schrijven.
“Het escaleerde toen helemaal uit de hand”!
We hadden ons ook niet zo moeten laten gaan, maar ja, het was toen toch al te laat.
Ik kan er wel een heel lang verhaal van gaan maken, maar het kwam er eigenlijk gewoon op neer, hoe meer we hem irriteerden, des te meer papierwerk hij produceerde.
Eerlijk gezegd maakte dat ons ten langen leste ook niet zo heel veel meer uit, we waren er wel klaar mee, want we waren tenslotte gewoon met de trein naar de stad gekomen.
Maar we proberen zo wel van elke dag een leuke dag te maken en dat is heel belangrijk op onze leeftijd!

Ik wens bovendien alle lezers bij elkaar een buitengewoon en zeer gelukkig nieuw jaar!

Bart Smit

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.