Deel 59, februari 2014

Ik las laatst een mooie uitdrukking, welke ik u niet wil onthouden: “Je moet een gebraden eend schieten als die voorbij komt”. Mooi hè?

Er werd waarschijnlijk zo iets bedoeld als: ijzer, heet en smeden en zo, maar als je het niet helemaal goed meer weet dan krijg je dergelijke uitspraken.

“Met beide benen aangrijpen” is er ook zo een.

Het is wat onkunde of  klokken en klepels, dat werk!

Ik had me voorgenomen om in mijn columns niet over politiek te zullen schrijven en dat ga ik dan ook niet doen, maar wel over natuur en over natuurliefhebbers want zijn we dat niet allemaal?

Onlangs is er, zo half januari ’14, door een groot aantal natuurorganisaties, organisaties die begaan zijn met het welzijn van dieren en milieuorganisaties een dokument gepresenteerd aan een aantal politici met daarin hun visie over de natuur en hoe die er uit moet gaan zien in de nieuwe natuurwet.

Zeg maar een natuurnota, “betere natuur met betere plannen” of zoiets en daar wil ik wel wat over kwijt, want ik kan nu eenmaal heel slecht tegen onrecht.

Overigens, alles wat je in het werk kunt stellen aan het maken van plannen voor de natuur is natuurlijk prima, want de natuur trekt heel vaak en telkens weer aan het  kortste eind.

Vorig jaar waren er ook al plannenmakers die vonden dat er toen te veel wetten betreffende de natuur waren en die moesten gaan samenvallen in één wet, de “Wet Natuur”.

Vorig jaar werd er ook al eens een mooie zin gebezigd, waarbij ik hele grote vraagtekens kon plaatsen, namelijk:

 “Jacht is geen sport, maar een middel dat alleen indien nodig op professionele wijze mag worden ingezet in het kader van schadebestrijding en duurzaam populatiebeheer. De Wildlijst (met vrij bejaagbare soorten) wordt afgeschaft”.

            De opstellers van deze mooie kreet hadden wel eens iets gehoord of gelezen of gezien, wisten het fijne er niet van, (zoals met die klok en die klepel), dus riepen toen maar wat en helaas is onwetendheid de bron van alle kwaad.

In de media (weten die veel) werd daardoor terstond weer veelvuldig de verkeerde term “plezierjacht” gebruikt in de stijl van: “als het aan de plannenmakers ligt zal “de plezierjacht” voortaan verboden gaan worden”.

Nou vooruit dan maar, ik leg het nog één keer uit: “plezierjacht” in combinatie met jacht bestaat niet.

Het is een ooit verzonnen woord, om uiterste minachting over het jagen op wild te laten merken.

“Kijk eens, die mensen jagen met plezier, dat is plezierjacht, die schieten beesten”.

Ja, dat doet de slager ook en die noemen we ook geen “plezierslager”!

Plezierjacht is een woord, dat het verschil tussen de beroepsvaart en de pleziervaart aangeeft, je hebt mensen die varen voor hun beroep en anderen varen voor hun plezier, op een  plezierjacht of meerdere plezierjachten, niks mis mee, maar jagen doen ze niet.

Het werkwoord “plezierjagen” bestaat trouwens al helemaal niet!

Ik heb al wel eens aangegeven, dat ik een groen mannetje ben en mijn broer Jan ook.

Wij, mijn broer en ik, jagen en dat doen we met plezier, ach, ach, we lachen soms wat af.

Wat wij dan aan het doen zijn, als het lukt en alléén dan, is oogsten, of wild beheren, of in het Engels “Wise Use”, “gebruiken met verstand” of  hoe je het ook maar wilt noemen.

Dat doen we graag, ook volgens plan en als wij dat met tranen in onze ogen zouden moeten doen hielden wij er gelijk mee op.

Wij zijn ook al jaren professioneel bezig, want we zijn gediplomeerd.

Ja, alle tienduizenden Nederlandse jagers hebben een Staatsexamen theorie en praktijk moeten afleggen en daar kon je ook best nog wel eens voor zakken, want het was niet mals!

Wij, mijn broer en ik, maken in de herfst en winter graag gebruik van de mogelijkheden van de Wildlijst, om ons eigen scharrelvlees te bemachtigen, dat eten we ook met plezier en mochten we wat te veel voor eigen keuken hebben, dan is dat voor de poelier, zodat ook andere mensen van natuurlijk scharrelvlees kunnen genieten.

Die in het wild verblijvende dieren hebben een beter leven gehad dan bijvoorbeeld de “kip van slechts 6 weken”.

“Waar wil je nou naar toe met dit verhaal”? Dat ga ik nu duidelijk maken.

Wat mij telkens weer tegenstaat in dit land van poldermodellen, compromissen, besluiteloze besluiten, plannen en nota’s met sokken, is de manier waarop verstandig geachte Nederlandse plannenmakers discriminerend omgaan met de jacht en de mensen die daar mee bezig zijn.

Jagers zijn géén bloeddorstige, allesvernietigende “deadshooters”, maar zeer begaan met de natuur in zijn algemeenheid en de dieren daarin in het bijzonder en zijn in alles zeer gedreven, bedreven en zorgvuldig.

De teneur van het ingediende dokument schetst van de jacht een ander beeld en als je goed leest heeft men het liever niet, maar anderzijds staat men ruimhartig het vernietigen van beschermde vogelsoorten (=natuurlijke diversiteit) door een steeds maar groeiende hoeveelheid predatoren toe (’t is natuur hè) en wil er zelfs de wolf nog wel aan toevoegen.

Waarom wordt het eten van koe (en soms ongemerkt paard), varken, konijn en kip wel normaal gevonden en het eten van hert, zwijn, haas, fazant, gans en eend plotsklaps niet meer getolereerd?

Maar…, let nu op…. als de nood aan de man komt, (vanwege het maar niet daadkrachtig kunnen besluiten), als het uit de hand loopt, (vanwege jarenlange ingewikkelde procedures), of vaak al uit de hand gelopen is, (vanwege onoplosbare financiële zaken), dan mag de Nederlandse jager komen opdraven om alsjeblieft gratis en professioneel een begin te maken met het verdelgen en vernietigen.

U kunt op úw klompen én die van mijn broer Jan én de mijne wel aanvoelen dat ik daarvoor pas! 

Bart Smit

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.