De doedelzak en de vogels

Waren er dan helemaal geen geleerde koppen, die dat enorm gevaarlijke probleem intussen hadden kunnen tackelen?

Ik vroeg me dan in al mijn onschuld af: als het zo eenvoudig was om een enorme pluimveemassa (en het gaat altijd weer om tienduizenden dieren) in korte tijd te besmetten, had “ophokken” dan wel zin, want ze waren toch al opgehokt?

Ik kan het ook nog wat anders zeggen: Als de kleine particuliere kippenhouder, iemand zoals ik, met wat siereendjes en slechts 4 lieve, bonte krielkipjes en een nog liever en nog bonter haantje, verplicht zijn pluimvee moest gaan “ophokken” en ik deed dat niet, welk risico liep dan een commercieel bedrijf daardoor op, zeg maar, 165 kilometer afstand?

Waren al die dieren, van blijkbaar een uiterst gevoelig ras, nu door mijn bijzonder tamme kippetjes besmet geraakt of door een overvliegende besmette (welke?) wilde trekvogel en hoe kon die besmetting dan naar binnen komen?

Werkten dan de beveiligingsprotocollen niet meer of waren die na meer dan 5 jaar verslapt, waren er überhaupt beveiligingsmaatregelen of nooit geweest en werkte men eigenlijk wel hygiënisch genoeg?

Ik kreeg steeds de indruk, wanneer ik mensen uit de branche hoorde praten, dat het hen “overkwam”.

Het kon toch niet zo zijn, dat er nu wéér elk jaar, als de trekvogels ons land passeren, de kleine partikulieren hun geliefde hobbypluimvee zullen moeten gaan “ophokken”, omdat mensen die hun bestaan van massapluimvee hebben gemaakt dat zullen gaan eisen uit angst voor een uitbraak?

Het mocht toch niet zo zijn, dat er een situatie ontstond waarin de volgende regels golden:

“Heel Nederland staat stil, omdat de pluimvee industrie dat zo wil”.
Die wilden dat natuurlijk liever ook niet op de manier, zoals de draaiboeken en protocollen dat voorschreven, maar een andere oplossing hadden ze zelf nog steeds niet bedacht en/of uitgevoerd.

We waren nu al weer meer dan 5 jaar verder en bestreden nog steeds symptomen en niet het probleem!
Heel Nederland danste naar de gevolgen van de pijpen van de commerciële doedelzak, maar waar blijft nou toch eindelijk eens die broodnodige stevige en verstandige aanpak?

Uiteindelijk was dan komen vast te staan dat bepaalde watervogels het gevaarlijke virus bij zich konden dragen, vlogen er duizenden kilometers mee, zonder er overigens zelf ziek van te worden.

Uit een onderzoek, dat Aviornis ooit eens heeft geïnitieerd, was al gebleken, dat besmette watervogels er geen last van kregen, maar hoenderachtigen gingen heel snel de pijp uit.

Nu begin ik zo langzamerhand een donkergroen vermoeden te krijgen, dat het met de hygiëne in die enorme pluimvee bedrijven blijkbaar niet altijd even goed gesteld was, terwijl men zou moeten weten, dat juist die zaken van levensbelang zijn.

Bovendien is het toch te zot, dat een eenden bedrijf met duizenden (!) gezonde loslopende eenden werd geruimd omdat in een vlakbij gelegen pluimveeschuur de tig-duizend(!) opgesloten hoenders absoluut niet ziek mochten worden!

De gehele commerciële pluimvee industrie moet nu, (nadat “het kalf enz.”) zich eens gaan bezinnen, de hand in eigen boezem steken en heel intensief alle voorzorgs-, en veiligheidsmaatregelen en protocollen aanscherpen!

Wat zou het mooi zijn, dat dan hygiëne voortaan verplicht voorrang krijgt boven de financiën en alle mensen in Nederland gevrijwaard blijven van de dwingende protocollen van het “griepdraaiboek” en het “ophokken” voorgoed tot het verleden zal gaan behoren.

Ik ben persoonlijk nu zo ver, dat het “ophokken” van mijn 5 hoendertjes, (die echt, heus, niemand tot last zijn!) voor altijd en immer tot het verleden is gaan behoren, met andere woorden: “het komt zoals het komt, maar ik ben er totaal helemaal klaar mee”!

Want het is uiteindelijk toch te gek voor woorden, omdat:

“Wanneer op de snelwegen rond Maastricht autobezitters daar voortdurend kettingbotsingen veroorzaken met z’n allen, alle nietsvermoedende personenautochauffeurs van Delfzijl verplicht hun voertuigen in eigen garages zullen moeten gaan stallen!”

Bart Smit