Groen licht
Deel 79, maart 2016
Laatst was het in het nieuws: De Partij voor de Dieren heeft het voor elkaar gekregen dat wilde ganzen, die overlast veroorzaken, mogen worden verjaagd met een laserpen. Daarvoor is een motie ingediend en die is aangenomen.
Het lijkt misschien wel wat raar, als ik schrijf dat ik het een goede aktie vindt van deze partij, want diervriendelijkheid staat bij hen altijd heel hoog in het vaandel, ze heten natuurlijk niet voor niets zo.
Nu hoeven die vele tienduizenden overtollige wilde ganzen niet meer door bloeddorstig Nederlandse jagers te worden gedecimeerd of anderszins gevangen om ze daarna middels CO2 te laten inslapen. Dat niemand nou aan een andere mogelijkheid had gedacht.
Jawel, er zijn wel eens proeven genomen met bordercollie ’s, u weet wel van de honden die de herders helpen bij het hoeden van schapen, maar dat verjagen leverde niet zo heel veel op. De ganzen werden wel uit een weiland verjaagd, vlogen een rondje en gingen naar de buurman. De volgende dag waren ze gewoon weer terug.
Als die laserpen, waarmee het overigens streng verboden is op landende vliegtuigen te richten, nu eens het ei van Columbus zouden kunnen zijn. Dan was Nederland verlost van het voortdurend achter de broek moeten zitten van de hele grote ganzenpopulatie met het geweer.
Toch jammer, want rijke mensen uit Amerika, de zogenaamde trofeeënjagers, hebben er anders zo maar een paar duizend dollar voor over om zich hier een dag of vijf kompleet uit te leven op die overvloed aan grauwe-, kol-, en brandganzen.
Dat kan mooi wat geld in het laadje brengen, want de schade (in 2014 al 3,8 miljoen euro) wordt als maar groter en die moeten wij, als belastingbetaler, ieder jaar maar weer aan de grondgebruikers gaan vergoeden.
Bovendien wordt het nu zo langzamerhand wel een uitzichtloze situatie, want er zijn in ons land vele tienduizenden ganzen te veel, (’s winters bivakkeren er wel 2,5 miljoen) maar het schijnt heel moeilijk te zijn de aantallen tot beheersbare proporties terug te kunnen brengen.
Het eiwitrijke gras van de veehouders is voor de wilde, hier overwinterende vogels, een lekkernij en blijf er maar eens af als je al vliegend overal in de rondte van die grote groene vlaktes tegenkomt. Dat is wel even andere kost dan het stugge materiaal op de toendra’s. De overzomerende ganzen weten intussen al niet beter en vliegen elke dag op en neer van nachtbivak naar foerageergebied en er is niets dat ze tegenhoudt.
De Partij v.d. Dieren heeft ook nog eens geopperd om in de weilanden het voedselgewas witte klaver te gaan zaaien, daar zouden ze dan massaal op af komen en andere plaatsen links laten liggen.
Nu heeft mijn praktijkproef natuurlijk slechts een zeer bescheiden waarde, maar de paar boerenganzen van de buren waren absoluut niet onder de indruk toen ik destijds met een handvol vers geplukte witte klaverplanten aan kwam zetten. Zij hebben mij en het aangeboden cadeau een hele tijd aangekeken, draaiden zich rigoureus om, liepen verontwaardigd weg en hebben er niet eens van geproefd, mogelijk waren de brave vogels niet wild genoeg.
Waar ze wel verzot op waren was onder andere paardenbloemblad, kleefkruid, verschillende soorten melde, maar ook wel andijvie en witlof, maar die laatsten groeien natuurlijk niet in weilanden.
Maar misschien is dan nu de uiteindelijke, boven alles uitstijgende, oplossing wel gevonden.
Stel je nou toch eens voor, dat het gebruik van zo’n simpele laserpen de ultieme oplossing zou zijn voor het immense probleem dat ganzenoverlast heet, “groen licht beschermd groen land ”.
Dat het werkt is zeker het geval, op het internet zijn filmpjes te bekijken van het gebruik van een dergelijk ding bij het verjagen van vogels op grote afstand en daar zag ik ook dat het wel op vliegvelden werd gebruikt, vanwege het voorkomen van vogelaanvaringen.
Toch heb ik, ondanks de diervriendelijke bedoelingen van de P.v.d.D. , twee kritische kanttekeningen bij het gebruik van dergelijke apparatuur.
Ik heet tenslotte niet voor niets Bart Smit!
Ten eerste heb je met het verjagen d.m.v. een, voor de vogels irritante, laserstraal het algehele probleem van de vele tienduizenden overlast gevende wilde ganzen niet afdoende opgelost. Zeg maar gewoon dat die hele grote aantallen er niet door zullen worden verminderd, in dat geval is het een maatregel van niks!
Ten tweede, hoe diervriendelijk is eigenlijk die hele “flitsende verjagerij” voor de vogels? De Vogelbescherming heeft ooit eens gepubliceerd dat het verjagen met het geweer de wilde ganzen behoorlijk wat stress opleverde vanwege verhoogde hartslag bij elke knal bij elke verjaagpoging.
Die constante stress was absoluut slecht voor hun gezondheid en de stress bleef maar doorgaan, want bijna nergens waren de mooie wilde vogels welkom. Daarom werden bepaalde eigenaren van graslanden gecompenseerd als ze ganzen toelieten op hun terreinen en dat werden dan de gedooggebieden.
Maar, als nu de ene eigenaar van lekker grasland zijn terrein verdedigd met een groene laserstraal en daarmee de ganzen verjaagt naar dat van de buurman en die heeft ook zo’n laserding, (er zijn er al die geheel zelfstandig en automatisch werken) dan gaat het met de gezondheid van de ganzen rap de verkeerde kant op.
Je kunt op je klompen aan voelen, dat met behulp van een dergelijk klein en eenvoudig hulpmiddel geen enkele gans nog een geschikte plek kan gaan vinden om de buik eens lekker rond te eten.
De vele tienduizenden ganzen, die overlast geven, worden nu van hot naar her gestuurd en gaan op de vlucht, omdat er overal van die groene lichtstralen uit alle hoeken gaan verschijnen, zodra ze in de buurt komen van het groene gras van de landeigenaren en grondgebruikers.
Overlast veroorzakende wilde ganzen worden door het gebruik van deze laserlicht verjaagpen de voortdurend voedselzoekende gevleugelde vluchtelingen in Nederland, veroorzaakt door een slechte en uiteindelijk weinig diervriendelijke methode!
Groen licht is weinig ei van Columbus dus!
Bart Smit
NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.
