Deel 107: feb 2022
Wat niet weet….
Deze keer gaat het even niet over welke vogel dan ook!
Het is zo maar een uitdrukking: “wat niet weet, wat niet deert”. Daarmee geven we al tijden aan, dat datgene wat we niet (kunnen) weten, ons eigenlijk ook niet raakt. Logisch natuurlijk, zaken die we niet weten, omdat we er niet van op de hoogte zijn gebracht, behoeven we ons ook niet aan te trekken.
Maar wat is er onlangs aan het licht gekomen? Wat hebben we jarenlang nog meer niet geweten? Let op, daar komt het: de Nederlandse overheid heeft jarenlang geen enkel idee gehad wat de gevolgen waren van hun beleid. Dus, wél een beleid uitstippelen, maar de verdragende gevolgen daarvan niet hebben kunnen overzien.
De ellende voor de betrokkenen van de vermaledijde toeslagenaffaire had uiteindelijk nog meer ver strekkende gevolgen. W r heeft niemand een vinger uitgestoken. Wéér hebben de betreffende autoriteiten totaal géén benul gehad. Bovendien heeft tot op de dag van vandaag een hele grote groep gedupeerden ook nu nog steeds geen uitsluitsel wanneer ze aan de beurt zijn voor een ruime compensatie. De organisatie rondom die compensatie blijkt ook nog een uiterst stroperig te werken. Daar worden de mensen, die gedupeerd zijn, natuurlijk nog eens opnieuw door gedupeerd. Bovendien duurt het maar en het duurt maar!
De betrokkenen in de toeslagenaffaire, die keer op keer op uiterst foutieve wijze door de ambtenaren van o.a. de belastingdienst als “fraudeur” zijn bestempeld hebben het héél zwaar gehad! Zo zwaar soms, dat er scheidingen zijn ontstaan, het huis moest worden verkocht en sommigen eigenlijk het leven niet meer zagen zitten. Zo kun je nog wel even doorgaan, want al die gewone burgers van Nederland, die eigenlijk bijna niets fout deden, behalve soms een bepaald formuliertje niet konden tonen, zaten mijlen ver in de grote ellende. Bovendien konden ze ook van niemand hulp verwachten. Ook niet van de rechterlijke macht, want die zeiden: “ja, zo zijn nu eenmaal de regels”.
Maar nu komt m.i. nog wel het aller-aller-ergste, iets wat niemand toen ooit heeft geweten. Doordat de wetgeving compleet fout was en niemand het beleid heeft begrepen, moesten als gevolg van die ellende complete gezinnen uit elkaar worden gerukt. Stelt u zich eens voor, je kunt je grootste goed, je bloedeigen kinderen, niet meer geven wat ze toekomt. Om het niet nog erger te maken moesten kinderen van tot wanhoop gedreven gezinnen “uit huis worden geplaatst”. Je eigen kinderen worden door anderen uit huis gehaald en ver weg in een tehuis (of als ze mazzel hadden in een vreemde omgeving in een gastgezin) geplaatst.
Dit was nodig! Niet omdat de liefhebbende ouders bewust iets verkeer deden, maar omdat ze door compleet foutieve regelgeving totaal aan de grond zaten. Dan werden ze nog eens extra gestraft: “u moet van uw kinderen af!!” We hebben het allemaal niet geweten en de beleidsmakers ook niet!
Wat we nu wél weten, dat het toenmalige kabinet uiteindelijk eindverantwoordelijk was voor de schandelijk behandeling van hun eigen onderdanen. Daar hebben ze dan met moeite kennis van genomen en zijn als kabinet afgetreden en demissionair verder gegaan.
Diezelfde groep regelgevers, diezelfde personen, die destijds verantwoordelijk waren voor het toeslagen-debacle hebben nu een doorstart gemaakt om opnieuw te gaan regeren. Ik hoop van ganser harte dat ze uiteindelijk van de grove fouten, destijds zelf gemaakt, doordrongen zijn en er lering uit hebben getrokken. Maar het zou uiteindelijk veel beter zijn, wanneer er totaal nieuwe bewindspersonen komen, waar absoluut géén smet meer op rust.
Bart Smit.
NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.
