Dode vogel

Deel 30, maart 2011

         “Ons priema geschooldt personneel, intelegent en betrauwbaar, staat steets ter uuwer besgikking”

Ik heb zelden een zin in zulk slecht geschreven Nederlands gelezen.
Dit slaat dan ook helemaal nergens op en gaat beslist nergens over, u mag het wat mij betreft gelijk wel weer vergeten.
Je kunt wel lezen wat er staat, maar je twijfelt, je gevoel zegt dat er ergens iets niet klopt.
Het leek mij echter wel eens leuk om u te laten ervaren wat er gebeurt als je met zoiets vreemds te maken krijgt.
         Het is bijna net, zo niet nog vreemder, als de dode vogel waarmee het huidige kabinet ons blij heeft gemaakt.
Eigenlijk moet ik zeggen dat de automobilisten nu veel blijer zouden moeten zijn dan ooit tevoren.
Wat is er namelijk gebeurt?
We mogen op bepaalde snelwegen nu, soms, 130 kilometer per uur gaan rijden, in plaats van de standaard 120, die normaal is toegestaan.
Hiep, hiep, hoera!
Daar worden we met elkaar reuze blij van!
Tien kilometer per uur harder dan voorheen op de autosnelweg en de auto’s met aanhangers en caravans mochten ook al 10 kilometer per uur sneller.
Wat een vooruitgang! (= toevallige woordspeling)
Waar hebben we dat nou aan te danken.
Ja, aan de ministers uit het huidige kabinet, dat weet ik ook, maar waarom kon dat dan niet eerder?
De voorgaande regeringen hadden toch kunnen weten dat ze met zo’n maatregel heel de autorijdende natie buitengewoon gelukkig zou maken?
         Maar alle gekheid op een stokje.
Bart Smit begeeft zich in deze column liever niet op het pad van de politiek, maar zodra het met een vogel te maken heeft wil ik er alles van weten.
Die verhoging van snelheid is dus een maatregel van niks.
Kijk maar eens om u heen als u op de snelweg rijdt, het gebeurt al en al jaren lang.
Ik probeer, herhaal, ik probeer me altijd keurig aan de maximum snelheid te houden.
Bijvoorbeeld speciaal als ik dan soms sporadisch eens naar het noorden rijdt, zo langs Utrecht bijvoorbeeld, daar heb je van die afslagen, dan rij je daar met zes rijstroken naast elkaar.
Daar mag je maar 100.
Tenminste, dat staat er aangegeven, dus dan doe ik mijn uiterste best om dat ook te doen.
Maar ik heb altijd het vervelende gevoel dat ik daar dan de enigste ben die zo zijn best doet.
Al die anderen vliegen mij met hogere snelheden aan alle kanten voorbij.
Als je dan uiteindelijk weer gewoon 120 mag gaan rijden, ben je weer een van de weinigen, die zich daar mee bezig houdt.
Want al die zwarte en zilvergrijze leasebakken, ach, u kent ze wel, de bestuurder in hemdsmouwen en er hangt  zo’n klerenhanger achter hun stoel, die bestuurders hebben al heel lang een voorschot op dat regeringsbesluit genomen en scheuren je met 150 en meer, fluitend voorbij.
Want hun voertuig heeft genoeg capaciteit en doet dat met gemak.
Dit soort automobilisten heeft lak aan dergelijke voordelige snelheidsregels, want die lappen ze toch wel aan hun laars, dat doen en deden ze al jaren.
         Eigenlijk is dat een raar fenomeen.
Je leert bij een rijschool het besturen van een motorvoertuig.
Je leert dan ook hoe je er in het steeds drukker wordende verkeer mee moet omgaan.
Dan doe je examen en de examinator kijkt nauwlettend toe of het allemaal wel volgens de voorschriften en regels gaat.
De chauffeur doet dan zijn/haar stinkende best om te voldoen aan de snelheid en al die andere verkeersregels, want pas als het examen goed is verlopen dan is de bestuurder geslaagd.
En is de bestuurder eenmaal geslaagd, is alles weer vergeten en gaat het gas er op!!
Altijd en overal, nou ja, bijna overal.
Maar wel heel vaak.
Kijk maar eens naar programma’s als “Wegmisbruikers” op de TV op zondagavond.
In negen van de tien gevallen wordt iemand “staande gehouden” vanwege “uw snelheid”.
Maar nu nog even terug; het royale aanbod van de huidige regering.
De dode vogel heeft intussen een gedaanteverwisseling ondergaan en is veranderd in een dode mus en daarna in een addertje onder het gras.
Vervolgens veranderde de adder in een sigaar uit eigen doos en daarna, nog erger, in een mollige melkkoe.
Oef, een hele serie goocheltrucs achter elkaar!
Want, wat blijkt.
Als we 10 kilometer per uur sneller gaan rijden, lijkt dat een enorme tijdswinst, maar dat is slechts een gevoelskwestie, in werkelijkheid zijn het slechts luttele seconden.
Van die hogere snelheid behoren wij blijer te worden, het kabinet is echter nog veel blijer!
Want harder rijden kost meer brandstof, uw tank is eerder leeg, die mag u vaker vullen.
En wie spint er nu garen tijdens dat vullen bij het tankstation?
Juist, diegenen die ons dit hebben mogelijk gemaakt, want zo vloeit steeds meer accijns + BTW zingend naar de staatskas.( méér dan de helft van de literprijs is belasting!)
Zo wordt “tijdswinst” veranderd in “staatswinst”.
Dat had u moeten kunnen weten, die vogel was echt al een tijdje dood.
“Zo heb elk voordeel zijn nadeel.”
Dat u dat nou niet door had!

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.