Deel 87: mei 2019

Verbleekte kleurtjes.

Nou vooruit dan maar, nog één keer en dan houden we er over op!

Als iemand zich aanmeld om lid te willen worden van een vereniging, gebeurt dat omdat men zich vereenzelvigd met het idee achter een vereniging. Iemand is het er mee eens, heeft dezelfde interesses, schaart zich achter de doelstellingen, voelt zich er prettig bij, hoopt en/of weet er soortgenoten te vinden, die er precies zo over denken. Het maakt eigenlijk op zich niet uit, wat voor soort vereniging het is, het zou eigenlijk ook net zo goed een politieke partij kunnen zijn. De achterliggende gedachte is eigenlijk altijd hetzelfde: “dit is wat wij ook willen, hier willen wij aan mee doen, hier voelen wij ons thuis”! Bij onze vereniging, t.w. Aviornis International Nederland is dat natuurlijk niet veel anders.

Ook hiervan zijn destijds bevlogen mensen lid geworden en worden nog steeds lid, omdat ze het eens zijn met heel veel zaken waar de vereniging voor stond en staat, hopend om nog heel veel meer te kunnen gaan leren omtrent het houden en verzorgen van oorspronkelijke vogels. Die lid geworden mensen, vinden het prachtig, dat er zo’n grote verscheidenheid aan oorspronkelijke vogels te vinden is, die ze in hun perken of volières zullen kunnen gaan houden. Daarmee kunnen ze uiteindelijk gaan genieten van vogelsoorten, die normaal gesproken, slechts in het verre buitenland te zien zijn, maar nu wel van zeer dichtbij in eigen tuin bewonderd kunnen gaan worden.  Wat een rijkdom, wat een weelde, welk een mooie verschijningen, wat een pracht! O.K. je moet ze dan eerst wel aanschaffen en al dat moois heeft soms wel een prijs, maar de echte, gedegen liefhebber heeft dat er veelal graag voor over. Er komt natuurlijk nog wel meer bij kijken, er moeten verblijven voor worden gebouwd en/of gegraven en vele zaken meer, maar de fervente enthousiasteling gaat er voor!  Verreweg de meeste geestdriftige leden van onze vereniging scharen zich graag achter de doelstellingen, zoals daar is het delen van kennis en/of vogels om nog beter oorspronkelijke vogelsoorten te kunnen houden, te verzorgen en te kunnen vermeerderen. Waar ze ook beslist achter staan is, doordat ze oorspronkelijke vogels houden, ze ook meewerken aan het vergroten van een buffervoorraad voor de in de natuur bedreigde of onder druk staande soorten.

Het aantal Aviornisleden ligt landelijk al een aantal jaren zo rond de 2500. Dat is al een behoorlijke hoeveelheid, maar of er dat ooit heel veel meer zullen worden is maar de vraag, want net zoals bij heel veel andere verenigingen, slaat bij die van ons ook de vergrijzing toe en aanwas van jongeren gaat slechts mondjesmaat! Op zich is dat natuurlijk heel jammer, want een vereniging is gebaat bij een hoog ledental, maar we zullen het er mee moeten doen, al kan het maken van “steunleden” het aantal nog wel wat opkrikken.

Naast de vergrijzing van de vereniging is er nog iets wat helaas steeds meer zorgen baart. Het wordt tijd dat we daar nu met z’n allen eens goed naar gaan kijken, want het roer moet echt om, voordat het te laat is en wij een verkeerde koers gaan varen en het loopt echt al tegen twaalven! Heel langzaam, heel geleidelijk, is er bij een aantal leden het idee ontstaan dat ze de basis van de vereniging Aviornis International Nederland op eigen houtje wel mogen gaan veranderen. Ze menen dat ze individueel en geheel zelfstandig de normen en waarden wel kunnen wijzigen en de vereniging moet zich maar gaan aanpassen aan hún doelstellingen. Op zich is het niet erg wanneer er nieuwe ideeën ontstaan, want alles is in beweging, er is regelmatig voortschrijdend inzicht en zo ook in het verenigingsleven. Maar veranderingen kunnen slechts ingevoerd worden met ruggespraak door en goedkeuring van alle leden en niet slechts door een handje vol “op geld beluste mensen met slechts €-tekens in de ogen”.

Oei, dat is hard, dat is een boute uitspraak, maar waar doel ik dan op?
De laatste jaren leeft er bij sommige Aviornisleden de gedachte dat er heus wel kleurmutanten gefokt en geruild moeten kunnen worden onder de vlag van Aviornis International Nederland.  “Het zijn immers ook oorspronkelijke vogels, ze dragen immers ook een dure Aviornis-ring!” “Weliswaar zien ze er wat anders uit, ze zijn vaak wit of wat anders gekleurd, mogelijk wat verbleekt misschien, maar dat moet toch kunnen anno 2019”? “Er bestaan toch ook witte zwanen, ganzen, reigers en pelikanen?” “Aviornis-ruilbeurzen waar ze straks niet meer welkom zijn, dat is toch niet meer van deze tijd”(!?!) “Altijd die oorspronkelijke kleurtjes is op den duur toch ook saai”?  “Het wordt heus tijd voor wat anders en als dat niet meer mag, dan houden we er als lid gewoon mee op!” Allemaal uitspraken, waaruit blijkt, dat een (beperkt) aantal leden niet denkt in de trant van de oorspronkelijke beweegredenen van Aviornis International Nederland maar meer uit egoïstisch eigen belang, veelal ingegeven door financieel gewin.

Deze liefhebberij kost geld, dat is vaak wel duidelijk, maar welke hobby niet?

Natuurlijk is het soms logisch dat men probeert wat terug te verdienen, maar om dan maar resoluut af te gaan wijken van de oorspronkelijk kleuren, omdat die anderen mogelijk wat meer opbrengen, is absoluut fout!

Geld doet vreemde dingen met mensen, maar geld alléén maakt ook niet gelukkig!

 Heel geleidelijk de doelstellingen van Aviornis van binnenuit uithollen, zeg maar “de spelregels veranderen” en dan kwaad worden als blijkt dat de verenigingsbesturen dat natuurlijk niet willen, dat is vreemd! Er is echter nog iets veel ergers aan dit foutief handelen en ondermijnen van de doelstellingen, namelijk het ongemerkt kweken met vogels met afwijkende genen. Wanneer er in de soort een mutatie optreedt, heeft dat vaak een reden, een aantal van de soort gaat zich ergens aan aanpassen, het heeft een doel. Echter in de vrije natuur zal een vogel met een verbleekte kleur het meestal niet zo heel lang maken. Predatoren pikken ze heel snel op en laten ze rap verdwijnen. Doorkweken met afwijkende kleuren bij vogels in avicultuur dient geen ander doel dan dat liefhebbers het mooi vinden, maar mooi is hier geen punt van discussie! Wat er echter vaak gebeurt, dat er ongemerkt verkeerde genen in oorspronkelijk gekleurde vogels terecht komen en dat zie je niet.

Vogels zijn dan “split voor wit” of een andere kleur en daar is helemaal niemand bij gebaat en past absoluut helemaal niet bij één van de belangrijkste doelstellingen van Aviornis International Nederland, namelijk het vergroten van een buffervoorraad soortzuivere vogels die gebruikt kunnen worden als de nood aan de man komt op plekken op aarde waar het mis gaat of dreigt te gaan.

Geen enkele vereniging kent een dergelijke unieke doelstelling, gebaseerd op enkel oorspronkelijke vogels, die er qua kleur, precies zo uit zien als in hun oorspronkelijke leefgebied! Hopelijk gaan leden inzien waarom zo’n doelstelling ooit bewust is gekozen en vastgelegd en stoppen ze met kiezen wat zij belangrijk vinden en gaan ze voor het oorspronkelijk idee van de vereniging, want mede daarom waren ze immers ooit lid geworden! Gelukkig kwam er in 2018 een kentering. Er bestond toen bij diverse ruilbeurzen in België en Nederland niet meer de mogelijkheid om anders gekleurde Aviornisvogels voor het ruilen in te brengen. Met andere woorden: kleurmutanten waren vanaf toen op die locaties verboden. Hoe men nu van soort-onzuivere Aviornisvogels af komt zal wel altijd wat schimmig blijven.

Maar het allerbeste is om, louter vanwege het gevaar van onduidelijke en verborgen soort-on-zuivere dieren, gewoon radicaal te stoppen met het kweken van anders gekleurde en/of verbleekte Aviornisvogels.

Bart Smit.

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.